Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

detested thing

  • 1 invidendus

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invidendus

  • 2 invideo

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invideo

  • 3 στυγέω

    στῠγ-έω, Il.7.112, Hdt.7.236, E.El. 1017, etc.: [tense] aor. 1 ἔστυξα, opt.
    A

    στύξαιμι Od.11.502

    (v. infr. 11): [tense] aor. 2 ἔστῠγον ([etym.] κατ-) 10.113, Il.17.694: later [tense] aor. 1

    ἐστύγησα A.Supp. 528

    (lyr.), E.Tr. 710: [tense] pf.

    ἐστύγηκα J.Ap.2.24

    , ([etym.] ἀπ-) Hdt.2.47:—[voice] Pass., [tense] fut. στυγήσομαι in pass. sense, S.OT 672: [tense] aor.

    ἐστυγήθην A.Th. 691

    , E.Alc. 465 (lyr.): [tense] pf.

    ἐστύγημαι Lyc.421

    ;

    ἔστυγμαι Hsch.

    :—poet. Verb (also in Hdt. and later Prose, Phld.Lib.p.13 O., J.l.c.), hate, abhor, c. acc., Il.20.65, al., Hes. (Th. 739, al.), and Trag. (v. infr.); also in Thgn.278, Pi.Fr.203.2, Emp. 115.12, 116, Hdt.7.236; Com. only in paratragoedic and lyric passages, Ar.Ach.33 (cf. Sch. ad loc.), 472, Th. 1144 (lyr.), Diph.73.5, Com.Adesp.1278; never in [dialect] Att. Prose: stronger than μισέω, for it means to show hatred, not merely to feel it,

    τὸ πρᾶγμα.., ἢν μὲν ἀξίως μισεῖν ἔχῃ, στυγεῖν δίκαιον E.El. 1017

    : c. inf., hate or fear to do a thing, Il.1.186, 8.515, S.Ph.87, A.R.2.628:—[voice] Pass., to be abhorred, detested,

    τὸν μέγα στυγούμενον A.Pr. 1004

    ;

    Φοίβῳ στυγηθέν Id.Th. 691

    ; τί δ' ἐστίν.. πρός γ' ἐμοῦ στυγούμενον; what is the horrid thing that I have done? S.Tr. 738.
    II in [tense] aor. 1, make hateful, τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας then would I make my courage and my hands a hate and fear to many a one, Od.11.502: but this [tense] aor. is used in the common sense by A.R.4.512, AP7.430 (Diosc.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στυγέω

  • 4 βδέλυγμα

    βδέλυγμα, ατος, τό (βδελυρός ‘disgusting’; Aesop, Fab. 452 P. τοσοῦτον βδέλυγμα, τοσοῦτον μίασμα; oft. LXX; TestReub 3:12; JosAs; Suda—βδελυγμία as early as Cratinus: Phryn., Praep. Soph. p. 54, 4 Borries [1911]; X., Mem. 3, 11, 13) gener. someth. that causes revulsion or extreme disgust, a ‘loathsome, detestable thing’, in our lit. in ref. to what is detested by God.
    someth. disgusting that arouses wrath, loathsome thing B 2:5 (Is 1:13) =‘I loathe incense’. β. ἐνώπιον τοῦ θεοῦ detestable in the sight of God (cp. Pr 11:1) Lk 16:15.—As in the OT (e.g. Dt 29:16; 3 Km 11:6, 33; 4 Km 23:13; 2 Ch 28:3) of everything connected w. polytheistic cult: (w. ἀκάθαρτα; cp. Pr 17:15) Rv 17:4f. ποιεῖν β. καὶ ψεῦδος practice someth. foul or false 21:27 (cp. REB).
    someth. that is totally defiling, abomination, pollutant the phrase τὸ β. τῆς ἐρημώσεως appears to refer to someth. that is abhorred because it defiles a sacred place and causes it to be left desolate Mt 24:15; Mk 13:14 (τὸ β. ἑστηκότα is a ‘constructio ad sensum’, as Appian, Bell. Civ. 4, 48 §205 τὸ γύναιον … φέρουσα) is taken fr. Da (9:27; 11:31; 12:11), whence 1 Macc (1:54) had also taken it; β. τ. ἐρ. (cp. the similar gen. β. ἀνομίας Sir 49:2) is prob. the desolating sacrilege (NRSV) of the holy place; some interpret it as denoting the Antichrist.—GHölscher, ThBl 12, ’33, 193ff; ELohmeyer, Mk 275ff; Dodd 23 and JRS 37, ’47, 47ff; FBusch, Z. Verständnis d. synopt. Eschatologie: Mk 13 neu untersucht ’38; WKümmel, Verheissung2 ’53; RPesch, Naherwartungen: Tradition u. Redaktion in Mk 13 (diss. Freiburg im Br.) ’68; GBeasley-Murray, A Commentary on Mk 13, ’57, 59–72. For Mk 13 see also s.v. σημεῖον.—DDD 4f. DELG s.v. βδελυρός. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > βδέλυγμα

  • 5 не любить

    гл.
    Данные английские глаголы объединяет общее значение неприязни. Они различаются по степени и силе выражаемой эмоции, а также по стилистической окраске слова.
    1. to dislike — не любить (кого-либо, что-либо), испытывать неприязнь (к кому-либо, к чему-либо), не взлюбить ( кого-либо); to dislike smth (sour or bitter tasting things) — не любить чего-либо (кислую или горькую еду); to dislike doing smth (getting up early, swimming in cold water) — не любить делать что-либо (вставать рано, купаться и холодной воде); to dislike smb intensely — кого-то сильно не любить She disliked him intensely for his habit to bully her. — Она его очень не любила за. привычку придираться к ней.
    2. to hate — ненавидеть: to hate smb, smth — ненавидеть кого-либо, что-либо; to hate doing smth — не любить что-либо делать; to hate smb for smth — ненавидеть кого-либо за что-либо I hate being late. — Я не люблю опаздывать./Я терпеть не могу опаздывать. Не hates me for I don't know what. — Я не знаю, за что он меня ненавидит. How I hate your greedy, selfish, mean ways. — Ox, как я ненавижу твои жадность, эгоизм и подлость./Ох, как же я ненавижу тебя за жадность, эгоизм и подлость.
    3. can't stand (bear) — не выносить, не терпеть, ненавидеть: If there is one thing I can't stand, it's hypocrisy. — Если есть что-то, что я не выношу, так это лицемерие./Если есть что-то, что я ненавижу, так что лицемерие./Если есть что-то, что я терпеть не могу, так это лицемерие. Please don't invite Ann, my mother can't stand the sight of her. — Пожалуйста, не приглашай Анну, моя мама не выносит одного ее вида./Пожалуйста, не приглашай Анну, моя мама ее на дух не принимает.
    4. to detest — очень не любить, не терпеть, ненавидеть (кого-либо, что-либо): She distrusted all journalists and detested politicians. — Она не верила журналистам и терпеть не могла политиков. Blackmail is something wc all detest. — Мы все ненавидим шантаж./ Мы все не приемлем шантаж.
    5. to loathe — очень сильно ненавидеть кого-либо за что-либо, изо всех сил ненавидеть кого-либо за что-либо: Mrs. Morel loathed her husband when he was drunk and violent. — Миссис Морел не выносила своего мужа, когда он был пьян и становился жсстоким./Миссис Морел ненавидела своего мужа, когда он был пьян и становился жестоким./Миссис Морел была готова убить своего мужа, когда он был пьян и становился жестоким.
    6. to abhor — считать что-либо (поведение, принципы, образ жизни и т. д.) неприличным по моральным соображениям ( книжное или официальное): We abhor all forms of racism. —Любые формы расизма отвратительны.

    Русско-английский объяснительный словарь > не любить

См. также в других словарях:

  • Detested — Detest De*test , v. t. [imp. & p. p. {Detested}; p. pr. & vb. n. {Detesting}.] [L. detestare, detestatum, and detestari, to curse while calling a deity to witness, to execrate, detest; de + testari to be a witness, testify, testis a witness: cf.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • anathema — n. (pl. anathemas) 1 a detested thing or person (is anathema to me). 2 a a curse of the Church, excommunicating a person or denouncing a doctrine. b a cursed thing or person. c a strong curse. Etymology: eccl.L, = excommunicated person,… …   Useful english dictionary

  • Execration — Ex e*cra tion, n. [L. execratio, exsecratio: cf. F. ex[ e]cration.] 1. The act of cursing; a curse dictated by violent feelings of hatred; imprecation; utter detestation expressed. [1913 Webster] Cease, gentle, queen, these execrations. Shak.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • execration — noun a) An act or instance of cursing; a curse dictated by violent feelings of hatred; an imprecation; an expression of utter detestation. When some of those brave and honest though misguided men who had sate in judgment on their King were… …   Wiktionary

  • shiksa — (n.) gentile girl, in Jewish culture, 1892, from Yiddish shikse, from Heb. siqsa, from sheqes a detested thing + fem. suffix a …   Etymology dictionary

  • shiksa — [ ʃɪksə] noun derogatory (used especially by Jews) a gentile girl or woman. Origin C19: from Yiddish shikse, from Heb. šiqṛāh (from šeqeṛ detested thing + the feminine suffix āh) …   English new terms dictionary

  • abhorrence — n. 1 disgust; detestation. 2 a detested thing …   Useful english dictionary

  • shiksa — n. often offens. (used by Jews) a gentile girl or woman. Etymology: Yiddish shikse f. Heb. si&qdbelow.sacirc f. sheqes detested thing + acirc fem. suffix …   Useful english dictionary

  • Emo — This article is about the style of music. For other uses, see Emo (disambiguation). Emo Stylistic origins Hardcore punk, indie rock Cultural origins …   Wikipedia

  • anathema — [ə nath′ə mə] n. pl. anathemas [LL(Ec) < Gr, thing devoted to evil; previously, anything devoted < anatithenai, to dedicate < ana , up + tithenai, to place: see DO1] 1. a thing or person accursed or damned 2. a thing or person greatly… …   English World dictionary

  • literature — /lit euhr euh cheuhr, choor , li treuh /, n. 1. writings in which expression and form, in connection with ideas of permanent and universal interest, are characteristic or essential features, as poetry, novels, history, biography, and essays. 2.… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»